جام جهانی ۲۰۲۲ یکی از سیاسی‌ترین جام‌های جهانی تاریخ است. فشارهای زیادی روی بازیکنان تیم‌های مختلف برای انجام کارهای سیاسی و فرهنگی وجود دارد. اگر از ماجرای تیم ملی خودمان بگذریم (که شما احتمالاً بهتر حاشیه‌های موجود اطراف بازیکنان ما را می‌دانید) در آلمان، دانمارک، انگلیس و ولز هم چنین فشارهایی وجود دارد.
آلمانی‌ها در بازی اول و هنگام گرفتن عکس تیمی جلوی دهان‌شان را گرفتند. به نشانه اینکه در قطر آزادی بیان ندارند. اشاره آنها به ماجرای بازوبندهای وان‌لاو بود که فیفا از بستن آن روی بازوی کاپیتان آنها ممانعت کرده است. در آلمان از مدت‌ها پیش بحث بایکوت کردن مسابقات قطر در رسانه‌ها و بین هواداران وجود داشت. در بازی‌های بوندس‌لیگا پرچم‌های زیادی به ورزشگاه آورده می‌شد که چنین مضمون‌هایی داشت. آمار بینندهای تلویزیونی تیم ملی آلمان در این کشور به‌شدت کاهش یافته. گفته می‌شود نسبت به دور گذشته، میزان تماشاگران تلویزیونی مسابقه اول آلمان در جام جهانی چیزی حدود ۱۷ میلیون نفر کاهش یافته! البته شاید زمان متفاوت برگزاری بازی‌ها هم تأثیر‌گذار باشد. جالب اینجاست که بعد از شکست مانشافت، شبکه‌های اجتماعی آلمانی پر شده بود از اینکه بازیکنان بهتر است به جای توجه به مسائل بیرون زمین، توان‌شان را در زمین هزینه کنند و روی فوتبال تمرکز داشته باشند. یک دودستگی خاص در جامعه آلمان به‌وجود آمده بین فوتبالی‌ها و آنهایی که نگاهی فراتر از مسائل فوتبال به قطر و میزبانی‌اش دارند.
دانمارکی‌ها هم که می‌خواستند با لباس‌های خاصی وارد مسابقات شوند، حالا که به‌دلیل جلوگیری فیفا از این کار منع شده‌اند ماجرای بیرون رفتن احتمالی‌شان را از فدراسیون جهانی فوتبال مطرح کرده‌اند. آنها گفته‌اند ارزش‌هایشان زیر پا گذاشته شده و تصمیم گرفته‌اند با دیگر کشورهای اسکاندیناوی در اعتراض به تصمیمات اینفانتینو از فیفا بیرون بیایند.
در انگلیس و ولز برخی‌ها بازیکنان را به‌دلیل نبستن بازوبندهای مذکور شماتت کرده‌اند. آنها می‌گویند هری کین و گرت بیل باید این کار را انجام می‌داده‌اند؛ حتی اگر منجر به دریافت کارت زرد در همان دقیقه اول مسابقه می‌شد.
در برزیل نیمی از مردم که در انتخابات ماه گذشته به لولا رأی داده بودند چشم دیدن موفقیت برزیل یا دست‌کم نیمار را ندارند. نیمار در انتخابات علناً طرف بولسونرا رئیس‌جمهوری پیشین برزیل را گرفته بود که در نهایت در مبارزات انتخاباتی بازی را به لولا باخت. او حتی در یک لایو اینستاگرامی به رئیس‌جمهوری پیشین برزیل قول داده بود اگر گل بزند عدد ۲۲ را نشان می‌دهد که شماره حزب آقای بولسونرا است. نیمار البته خیلی زود مصدوم شد و فعلاً بازی‌های گروهی را از دست داده. شاید به همین خاطر است که برعکس سال ۲۰۱۴ جامعه برزیل خیلی با مصدومیت نیمار بهت‌زده نشده و تازه سلسائو را بدون او بیشتر هم دوست دارد. امسال برای اولین بار لباس‌های زرد برزیل در این کشور به‌صورت کامل به فروش نرفت و خیلی‌ها آن را اعتراضی به تصمیمات سیاسی نیمار دانستند.
اولین نفری باشید که نظر می دهد.