امیر قلعه‌نویی دوست داشت تیمش شبیه پپ گواردیولا بازی کند. این را چندباری در کنفرانس‌های اخیرش هم به زبان آورد. در یکسال اخیر هم هروقت تیم ملی با رقبایش که اکثرا تیم‌های متوسطی بودند رو به رو شد٬ کادرفنی سعی کرد بازی از عقب زمین را در تیم جا بیندازد. چندباری موفق شدند گل‌هایی بزنند که قبلش نزدیک ۲۰ پاس داده بودند.
برخی از کارشناسان اعتقاد داشتند این سیستم به درد فوتبال ایران نمی‌خورد. می‌گفتند بازیکن لازم برای اینجور بازیسازی را نداریم. نه مدافعان خیلی مسلطی در امر پاسکاری داریم و نه حتی هافبک‌های توپ پخش‌کنی. قلعه‌نویی اما شاید برای اینکه برچسب سنتی‌بودن را از پیشانی خود بِکَند٬ دوست داشت تیمش شبیه مدرن‌ترین مربی حال حاضر بازی کند.
در بازی با ژاپن اما تیم ملی دقیقا با بهره‌جویی از شیوه‌ای عکس تاکتیک‌های پپ به پیروزی رسید. درواقع این استراتژی‌ای که ما انتخاب کردیم آنتی‌تز استراتژی‌های گواردیولاطور بود. همانی که شاید تیم‌های مورینیو زمانی از آن برای ضربه‌زدن به تیم‌های پپ استفاده می‌کرد. بازی بلند٬ پاس‌های قطری. اصلا راه درآمدن از پرس از بالای تیم ژاپن همان بود.
واقعیتش را بخواهید٬ نمی‌دانم تیم ملی از قبل این استراتژی را برگزیده بود یا در اواخر نیمه‌اول متوجه شد که می‌تواند از این روش استفاده کند. کادرفنی حتما از قبل به بازی مرحله‌یک چهارم فکر کرده بود. البته آن موقع گمان می‌بردیم کره رقیب‌مان باشد ولی به هرحال می‌دانستیم که روش بازی آنها با سایر تیم‌ها متفاوت است. تیم ملی در ۳۰ دقیقه نخست سردرگم بود و بازی دست ژاپن بود. به گل هم رسیدند. در اواخر نیمه اول که چندباری مدافعان توپ را بلند زدند٬ مشخص شد دفاع ژاپن متزل‌تر از چیزی است که فکرش را می‌کردیم. آنها دست‌کم در عقب زمین بیشتر شبیه «هلو کیتی» بودند تا «سامورایی».
نیمه دوم استراتژی تیم کاملا همانی شد که در چند دقیقه آخر نیمه اول جواب داده بود. تیم ملی روی آورد به پاس‌های بلند. ژاپن سردرگم شد. دفاع‌شان بارها اشتباه کرد و بازیکنان ما صاحب چندموقعیت خوب گلزنی شدند. این یکی از بهترین بازی‌های تیم ملی بود و بعضی از آن اینطور یاد کردند که «ایران ایرانی بازی کرد و برد».
واقعیت این است که این سیستم با سیستم علی‌اصغری قدیم فرق می‌کند. در همین لیگ برتر فعلی استون‌ویلا هم با همین استراتژی -البته حسابی دقیق‌تر و با کیفیت‌تر و سازماندهی‌شده‌تر- یقه بزرگانی همچون پپ گواردیولا را گرفته.
حالا باید دید طرح و برنامه قلعه‌نویی و همفکرانش برای بازی قطر چیست؟ قاعدتا سبک بازی قطری‌ها فرق می‌کند و یک نقشه جدید لازم است.
اولین نفری باشید که نظر می دهد.