دیروز روز متفاوتی برای مارک ویلموتس بود. سرمربی تیم ملی ایران برای اولینبار یک بازی لیگ برتری را از نزدیک تماشا کرد، برای اولینبار در ایران در شهری جز تهران قدم برداشت و برای اولینبار در ایران با مردم کوچه و بازار از نزدیک آشنا شد. سیرجان اولین مقصد ویلموتس برای تماشای لیگ برتر بود. تا همین سال گذشته این شهر کمتر شناخته شده استان کرمان سهمی از بالاترین سطح فوتبال نداشت اما حالا تیم گلگهر سیرجان شگفتیساز شده و در لیگ برتر حضور دارد. سیرجانیها لقب «شهر تاریخ و صنعت» را برای خودشان انتخاب کردهاند و با این اوصاف اصلاً عجیب نیست که تیم اول این شهر متعلق به یک شرکت معدنی و صنعتی باشد. سفر ویلموتس به سیرجان هم طبیعتاً فقط جنبههای ورزشی نداشت. او که تازه از سفر دور و دراز هنگکنگ برگشته بود، پنجشنبه عصر راهی این شهر شد و به غیر از دیدار با مقامات ورزشی و غیرورزشی، سری هم به کارخانه گلگهر زد و از نزدیک با بخشی از مردم سیرجان آشنا شد.
کار ویلموتس در ایران تازه شروع شده است و ما هنوز خیلی از ایدهها و منش او چیزی نمیدانیم. مارک در بازی روز سهشنبه با هنگکنگ که اولین بازی رسمیاش با ایران محسوب میشد، پیروز شد و 3 امتیاز بیرون از خانه را برای خود کرد. یک ضربالمثل قدیمی بلژیکی میگوید: «سختترین قدم، قدم اول است» و حالا ویلموتس این قدم را خوب برداشته. او فعلاً تحت حمایت تمام ارکان فوتبال ایران است و کمتر کسی به نقدش میاندیشد اما واقعیت این است که تیم ملی در بازی سهشنبه با اینکه دو هیچ برد و در تمامی آیتمهای آماری بر بازی سوار بود، درخشان نبود. شاید حتی خوب هم نبود. یا حداقل در دقایقی از بازی خوب نبود و انتظار ما را برآورده نکرد. بله! فرصت کم بوده و تیم هم به وضوح صاحب یک استراتژی دیگر برای بازی شده و همه اینها زمان میخواهد. ویلموتس هم قطعاً این مسائل را بهتر از ما میداند و همین سفر آخر هفتهاش به سیرجان را جذابتر میکند. کاری که مارک آن را شروع کرده، یکی از آن کارهایی است که کارلوس کیروش کمتر به آن تن میداد. سرمربی پرتغالی بهوضوح اعتقادی به لیگ برتر نداشت و به جز چند بازی معدود، هرگز اقدام به حضور در بازیهای لیگ برتر، به ویژه بازیهای خارج از تهران نکرد. ویلموتس اما طور دیگری میاندیشد. او با انتخاب بازی گلگهر و پارس جنوبی جم نشان داد که میخواهد همه لیگ برتر را رصد کند و نه فقط بازی تیمهای بزرگ را. لیست سرمربی بلژیکی برای بازی با هنگکنگ فقط از بین بازیکنان 3 تیم تراکتور، استقلال و پرسپولیس و البته لژیونرها گلچین شده بود و به نظر میرسد ویلموتس میخواهد در بازیهای ملی بعدی دایره تیمهای دارای ملیپوش را گستردهتر کند. این یعنی جذابتر شدن لیگ برتر و بالا رفتن انگیزه همه بازیکنان درگیر با لیگ و البته این یعنی بهتر شدن تیم ملی در آینده. ویلموتس به دنبال بازیکنان جدید است. به دنبال تیمی تازه. تیمی که در دفاع کم اشتباه کند و در حمله رقبا را به اشتباه بیندازد. او نه فقط بازیکنان جدید میخواهد بلکه بازیکنان قدیمی را هم در پستهای جدید میخواهد. نمونهاش بازی گرفتن از سردار آزمون در نقش یک بازیساز در بازی با هنگ کنگ. سردار که تا همین چند سال پیش به مسی ایرانی مشهور بود، در بازی سهشنبه مثل لیونل مسی در بارسلونا به عقب میآمد و برای هم تیمیهایش از جمله کریم انصاریفرد بازیسازی میکرد. این برای اولینبار بود که سردار را در این نقش میدیدیم و مطمئناً ویلموتس در بازیهای آینده هم اولینهای دیگری را برای ما رو میکند.
سیرجان سوغاتیهای زیادی دارد و لابد ویلموتس که دیروز به بازدید ابنیه تاریخی این شهر رفت، سری هم به قنادیهای شهر زده و با مسقطی، کلمپه و قوتوی این شهر آشنا شده. قُوَتو یک خوراکی بسیار انرژیزاست که در بیشتر شهرهای جنوبی ایران پیدا میشود و همانطور که از اسمش پیداست، به تن قوت میدهد. هدف سرمربی بلژیکی هم از سفر به این شهر بدون شک قوت بخشیدن به تیم ملی بوده. او در 3 سال آینده فرصت دارد تا به شهرهای مختلف ایران سفر کند و برای تیم ملی قوتو پیدا کند.
دیروز روز متفاوتی برای مارک ویلموتس بود و قطعاً با ادامه این روند، فردا و فرداهای پیشرو برای فوتبال ایران متفاوت خواهند بود.
اولین نفری باشید که نظر می دهد.