باورش سخت است که فوتبالیستی ۱۹ ساله به قهرمانی جهان برسد و در آن قهرمانی نقش بسزایی داشته باشد. امباپه ۴ سال پیش با فرانسه این کار را کرده است. او حالا در ۲۳ سالگی می‌خواهد به دومین جام جهانی‌اش برسد و در حال حاضر هیچ کس شک ندارد که امباپه گران‌ترین بازیکن و احتمالاً بهترین بازیکن دنیاست. یک تعیین‌کننده رقابت واقعی. اگر روز امباپه باشد بعید است بتوانید متوقف‌اش کنید. سرعت او زبانزد است و قدرت تمام کنندگی‌اش را کمتر کسی دارد. هم خوب سر می‌زند و هم قابلیت بازی در دو پست مهاجم نوک و گوش چپ را دارد. برای امباپه فرقی ندارد که توپ زیر پای چپش باشد یا راست. با هر دو ضربه‌های محکمی می‌زند. علی‌رغم غرور بالایی که دارد در انجام کار تیمی و خلق موقعیت برای هم‌تیمی‌هایش پیشرو است. تکبر امباپه در زمین احتمالاً ناشی از نسلی است که در آن بزرگ شده. با وجود این، همین غرور او در بازی به کمکش آمده. همه مهاجمین قدیمی اعتقاد دارند گلزنان قهار باید خودخواه باشند و این اصلاً به مذاق امباپه بد نمی‌آید.
او در قطر تا به امروز ۵ گل زده و آقای گل مسابقات است. با توجه به خلق موقعیت‌ها و پاس گل‌هایش او در واقع مؤثرترین بازیکن قطر تا قبل از شروع مرحله یک چهارم نهایی بود. اگر می‌خواهید تفاوت روحی-روانی او با سایر گلزنان بالفطره دهه‌های گذشته را لمس کنید، بهتر است سری بزنید به دقیقه ۴5-۴4 بازی فرانسه با استرالیا. جایی که گریزمان یک توپ خوب روی محوطه شش قدم رقیب می‌فرستد و امباپه دروازه خالی را گل نمی‌کند. اثری از افسوس، مشت زدن به زمین یا دست کشیدن بر سر در او دیده نمی‌شود. حتی آه نمی‌کشد. در موارد مشابه بازیکنان بزرگ وقتی دروازه خالی را در جام جهانی از دست می‌دهند، به صورت‌شان خش می‌دهند، آه می‌کشند یا دست‌کم متعجب به جایی خیره می‌شوند اما امباپه بعد از گل نکردن آن موقعیت در حال خندیدن بود.
شماره ۱۰ فرانسه می‌داند که چقدر کارش درست است و در عین حال از تأثیر درخشش در جام جهانی برای بالا بردن قیمتش هم آگاه است. او می‌خواهد با انجام بازی‌های چشم‌نواز و زدن گل‌های به یادماندنی، همه را حریص داشتن خود با بالاترین قیمت کند تا شاید بتواند به لطف این عملکرد در قطر از دست قطری‌ها در فرانسه خلاص شود.
امباپه که یکبار جام جهانی را برده، امسال به‌دنبال رسیدن به یک هدف شخصی هم هست؛ بردن سه‌گانه جام، توپ و کفش طلای مسابقات. آخرین باری که یک فوتبالیست هم جایزه بهترین بازیکن جام را دریافت کرد و هم جام جهانی را به خانه برد، تقویم عدد ۱۹۹۴ را نشان می‌داد؛ روماریو با برزیل. بعد از آن هر سال بهترین بازیکن جام از تیمی انتخاب شد که قهرمان نشده است: رونالدو سال ۱۹۹۸، اولیور کان ۲۰۰۲، زین‌الدین زیدان ۲۰۰۶، دیه‌گو فورلان ۲۰۱۰، مسی ۲۰۱۴ و مودریچ ۲۰۱۸.
ضمناً آخرین باری که آقای گل مسابقات عضوی از تیم قهرمان بود هم بر می‌گردد به سال ۲۰۰۲، جایی که رونالدو با ۸ گل بهترین گلزن جام شد و با برزیل هم به مقام قهرمانی رسید. بعد از آن آقای گل‌ها همواره از تیمی بودند که حتی به فینال مسابقات هم نرسیدند (۲۰۰۶ کلوزه از آلمان، ۲۰۱۰ مولر از آلمان، ۲۰۱۴ خامس رودریگز از کلمبیا و ۲۰۱۸ هری کین از انگلیس).
نکته حائز اهمیت این است که آخرین باری که یک بازیکن هم بهترین بازیکن جام شد، هم آقای گل مسابقات و هم فاتح جام به ۴۰ سال پیش برمی‌گردد. به جام جهانی ۱۹۸۲ اسپانیا. پائولو روسی در آن مسابقات با زدن ۶ گل بالاتر از رومنیگه ۵ گله و زیکوی ۴ گله آقای مسابقات شد، در فینال با ایتالیا از سد آلمان غربی گذشت و قهرمان شد و در نهایت هم به‌عنوان بهترین بازیکن جام انتخاب شد. آیا امباپه می‌تواند ۴ دهه بعد دوباره به چنین افتخاری برسد و همزمان جام، کفش و توپ طلا را به پاریس ببرد؟ این چیزی است که او بی‌صبرانه منتظرش است.
اولین نفری باشید که نظر می دهد.