1 – «ایتالیای زیبا» تیتر پرفرورش ترین روزنامه ورزشی ایتالیا، گازتا دلو اسپورت بعد از بازی اول آتزوری در جام ملت ها بود. نویسندگان گازتا از همان بازی اول اعتقاد داشتند که تیم ملی شان دیگر آن تیم کسل کننده جام جهانی 2010 نیست و تحت هدایت چزاره پراندلی توانسته بار دیگر قدرت سال های دورش را بازیابد و دوباره به یک قدرت بلامنازع در فوتبال اروپا و حتی دنیا تبدیل شود.
2 – ایتالیایی ها حق داشتند. در تیم 2012 آنها نه تنها خبری از بازی های به شدت تدافعی نیست، بلکه بازی های چشم نواز این تیم توانسته دل خیلی از کارشناسان اروپا را برباید و همگان را وادار به تحسین شاگردان پراندلی کند. تحسینی که البته شوربختانه در بین اغلب کارشناسان وطنی، جای خود را به انتقاد از این تیم بر اساس عملکرد سالیان گذشته اش داده است. تا قبل از بازی لاجوردی پوشان ایتالیا مقابل انگلیس، اکثر قریب به اتفاق کارشناسان داخلی برای این تیم شانسی قائل نمی شدند و مدام از فوتبال دفاعی، ملال آور و کسل کننده ایتالیا صحبت می کردند.فوتبالی که در آن شور و هیجان وجود ندارد و بهتر است که هرچه زودتر از دور مسابقات کنار رود. آنها که به طور حتم بازی های تماشاگرپسند ایتالیا را در مرحله گروهی یا ندیده بودند و یا به سرعت فراموش کرده بودند به گونه ای از ایتالیا صحبت می کردند که انگار این تیم هیچ شانسی برای ادامه رقابت ها ندارد و حتی ممکن است در همان سه بازی اول حذف شود.
3 – بدون شک حضور ایتالیا در جمع 4 تیم موجب تعجب اکثر کارشناسانی شده است که از قافله فوتبال روز دنیا عقب هستند . کارشناسانی که به جای تحلیل بازی های 2012، دوست دارند بیشتر از خاطرات تورنومنت های برگزار شده در دوران جوانی شان بگویند و با این اوصاف حق هم دارند که هنوز ایتالیا را تیمی خشک و دفاعی بنامند. آنها تا همین چند سال پیش هنوز هم فوتبال آلمان را یک «فوتبال ماشینی» می دانستند که هیچ هیجانی در آن وجود ندارد و بر پایه دیسیپلین تاریخی ژرمن ها بنا شده است. زمان زیادی لازم بود تا کارشناسان کشور ما هم به حرف همتایانشان در اروپا برسند و بگویند که آلمانِ پس از یورگن کلینزمن دیگر آن آلمان دهه 90 نیست و توانسته با پوست اندازی شگرفی که در زمان حضور یواخیم لوو به اوج رسیده است به تیمی تبدیل شود که هر هواداری از بازی زیبای آن سیراب می شود و لذت می برد.
4 – متاسفانه فوتبال ایران به این عقب ماندگی عادت کرده است. این روزها فوتبال ما پر شده از فقر امکانات، نبود بازیکن های غیر حرفه ای، کمبود مربیان کاربلد و البته فقدان کارشناسان به روز!
اولین نفری باشید که نظر می دهد.