رقابت‌های المپیک رقیب پیدا کرده است. یک رقیب تازه نفس که می‌خواهد قواعد بازی را تغییر دهد. بیش از صد سال است که بزرگ‌ترین رقابت‌های ورزشی را کمیته بین‌المللی المپیک برگزار می‌کند اما حالا سازمانی به‌نام «بازی‌های پیشرفته»/ Enhanced Games می‌خواهد جلوی این نهاد قدیمی قد علم کند.
رئیس «بازی‌های پیشرفته» به ورزشکارانی که در رقابت‌های آنها شرکت کند قول پاداش‌های مالی هنگفت داده. او می‌گوید گرفتن مدال طلا بدون اینکه ورزشکار به پول قابل توجهی برسد چه فایده‌ای دارد؟
البته تفاوت بازی‌های پیشرفته با بازی‌های المپیک مسائل مالی نیست. بازی‌های پیشرفته یک ایده عجیبی را دنبال می‌کند که شاید برای برخی از ورزشکاران به خودی خود جذاب باشد و برای خیلی‌های مایه ترس و وحشت.
شعار بازی‌های پیشرفته این است: «ما باور داریم «علم» بشریت – و ورزش- را بهتر و بهتر می‌کند.» و منظور از علم چیست؟ «داروهای نیروزا»
در واقع بازی‌های پیشرفته قرار است اولین دوره از مسابقات بزرگ دنیا باشد که نه تنها دوپینگ کردن در آن ممنوع نیست، بلکه تشویق هم می‌شود. نه تنها دوپینگ کردن در آن مذموم نیست بلکه برای آن پول هم می‌گیرید.
رئیس و بنیانگذار این بازی‌ها آرون دسوزا، تاجر متولد ملبورن و مقیم لندن است. او می‌گوید این رقابت‌ها ائتلافی از ورزشکاران، پزشکان و دانشمندان است.
گفته می‌شود دو ورزشکار برجسته استرالیایی در میان کسانی هستند که دسوزا را همراهی می‌کنند. او می‌خواهد اولین دوره بازی‌هایش را بعد از رقابت‌های المپیک پاریس برگزار کند.
دسوزا این هفته در مصاحبه‌ای گفت: «کمیته بین‌المللی المپیک (IOC) به‌مدت 100 سال یک ورزش را مثل یک کشور تک حزبی اداره کرده است و اکنون حزب مخالف پیدا کرده. ما آماده مبارزه هستیم. می‌دانم کثیف بازی می‌کنند. من می‌دانم که آنها ما را تهدید می‌کنند اما در نهایت می‌دانیم که از نظر اخلاقی در جای درستی قرار داریم.»
بازی‌های پیشرفته در سایتش، قسمتی دارد به‌نام رکوردها. در این قسمت رکورد ورزشکارانی که به‌دلیل دوپینگ مدال طلای المپیک از آنها گرفته شده، درج شده است.
این وبسایت در توضیح این رکوردها نوشته: «خود را متعهد به تحقیر ورزشکاران کرده است. در هر دوره از بازی‌های المیپک گروه دیگری از ورزشکاران شجاع، رکوردهای جهانی جدیدی را به‌نام خود ثبت می‌کنند، اما مدال‌هایشان باطل می‌شود، حرفه‌شان به حالت تعلیق در می‌آید و نامشان به کثافت کشیده می‌شود. زمان پایان دادن به این چرخه ظالمانه است. بازی‌های پیشرفته بدینوسیله رکوردهای جهانی ثبت شده توسط ورزشکاران زیر را احیا می‌کند و از آنها به خاطر شجاعتشان قدردانی می‌کند.»
منظور از شجاعت، همان جرأت استفاده از داروهای نیروزاست که مشخص نیست در آینده چه بلایی سر ورزشکاران می‌آورد. اصلاً شاید برگزاری این بازی‌ها، یک نمایش هم برای تبلیغ چنین داروهایی و هم آزمایشی گسترده از سوی پزشکان و شرکت‌های فعال در این حوزه باشد.
با این همه خود آقای دسوزا مدل دیگری به ماجرا نگاه می‌کند: «ورزشکاران بالغ هستند و حق دارند با بدن خود آنچه را که می‌خواهند انجام دهند؛ بدن من، انتخاب من. بدن شما، انتخاب شما. هیچ دولتی، هیچ فدراسیون ورزشی‌ای حق ندارد این تصمیمات را برای ورزشکاران اتخاذ کند. بویژه در مورد محصولاتی که FDA(سازمان دارو و غذای امریکا) تنظیم و تأیید شده‌اند.»
آقای دسوزا البته این رقابت‌ها را جذاب‌تر از این چیزها می‌بیند: «فقط مسأله این نیست که آیا می‌توانیم در 100 متر 9 ثانیه را بشکنیم، مطمئنم که این کار را خواهیم کرد. من می‌خواهم رکوردهای جهانی افراد 40، 50، 60 ساله را ببینم زیرا پزشکی در واقع وسیله‌ای برای ضد پیری است، این مسیری است به چشمه جوانی. هیچ چیز به اندازه جلوگیری از پیری بهره‌وری جامعه ما را بهبود نمی‌بخشد. شاید بنظرتان علمی تخیلی باشد، اما ما در آینده زندگی می‌کنیم، به ظهور هوش مصنوعی و سایر فناوری‌ها نگاه کنید.»
وبسایت بازی‌های پیشرفته البته یک قسمت جذاب دیگر هم دارد؛ تالار شرم.
در این تالار نام افرادی که باعث شده‌اند تا جامعه به سمت داروهای ضدپیری نرود، درج شده. به آنها لقب مقامات ضدعلم داده‌اند.
چه کسانی در این تالار هستند؟ اینها: «توماس باخ، رئیس کمیته بین‌المللی المپیک؛ تیم ریکتس، رئیس آژانس جهانی ضددوپینگ؛ دیوید شارپ، مدیرعامل آژانس ضد دوپینگ استرالیا.»
خلاصه اینکه بازی‌های پیشرفته ادعا می‌کنند این پلتفرم برای آزمایش است و یا استفاده از موادی است که بقیه جامعه ورزشی جهانی با آن مخالف هستند؛ «بدن تا کجا می‌تواند پیش برود».
این شعار شاید جذاب بنظر برسد اما همزمان ترسناک هم هست و شاید هر ورزشکاری حاضر به امتحانش نباشد. به همین خاطر هم هست که آقای دسوزا پیشنهاد جذابی برای ورزشکاران جویای نام دارد: «اگر در رقابت‌های ما شرکت کنید، سهامی را در لیگ به دست خواهید آورد و مالک مشترک خواهید شد. این برای ما بسیار مهم است زیرا فرصتی‌است برای ورزشکاران تا تولید ثروت کنند. دیدن افرادی که به بالاترین سطح تعالی انسانی دست یافته‌اند و به طور عینی در وضعیت فقیرانه‌ای زندگی می‌کنند، غم انگیز است. آن هم درست در همان زمانی که این بوروکرات‌های ورزشی دارند میلیون‌ها دلار پارو می‌کنند.»
اولین نفری باشید که نظر می دهد.