چرا اسكی ایران نتیجه نمی‌گیرد؟

بیست و سومین دوره مسابقات المپیك هم به پایان رسید. پیونگ چانگ حالا می رود جایی در خاطرات ما. شهری كه مدام با وزش بادهای شدید روبرو بود و بارها و بارها مسابقات را به تعویق انداخت. كاروان اسكی ایران هم قطعا پیونگ چانگ را فراموش نخواهد كرد. آنها از همان روزهای ابتدایی حضور در این شهر، با حاشیه روبرو شدند. یك اشتباه از كاروان اعزامی ایران در ثبت نام نكردن در بخش تحویل جوایز مراسم افتتاحیه باعث شد تا حتی پای وزیر امورخارجه كشورمان هم به میان بیاید. تا چند روزی كاروان ایران تحت تاثیر ماجرای گوشی موبایل قرار داشت و درآخر كمیته برگزاری مسابقات درحالی كه هرگز قصد نداشت ایران را از جوایز اسپانسر محروم كند، مجبور به عذرخواهی شد. ماجرای كم تجربگی كاروان ایران در پیونگ چانگ البته در روزهای بعد هم باز نمود پیدا كرد. درحالی كه سمانه بیرامی باهر امتیاز لازم برای شركت در دو ماده مختلف اسكی صحرانوردی را در اختیار نداشت، با اشتباه عجیب مسوولان فدراسیون، از ماده تخصصی اش بازماند. او كه فكر می كرد در هر دو ماده سرعت و ١٠ كیلومتر می تواند مسابقه دهد، ابتدا روز سه شنبه در ماده سخت اسكی سرعت به پیست رفت و از بین ٦٨ ورزشكار، شصت و هشتم شد و روز بعد متوجه شد با انجام این مسابقه از حضور در ماده ای كه می توانست برای او رتبه بهتری به همراه داشته باشد، محروم شده! اینها شاید نمایی كوچك از مشكلات پیش روی اسكی ایران باشد. ایران پیست به اندازه مدعیان جهانی ندارد. كیفیت برف ما هم كمتر شباهتی به كیفیت برف اروپا یا همین كره جنوبی دارد. برف ایران، برف به اصطلاح نرم است: طبیعی طبیعی. درحالی كه برف پیست های مهم دنیا كه در آن مدعیان جهانی تمرین می كنند، برفی یخ مانند است كه عموما به وسیله دستگاه های برف ساز ساخته شده و روی برف اصلی نشسته است. ما در بسیاری از ماده ها به طور كلی پیست نداریم. نه اسنوبرد هاف پایپ داریم و نه اسلوپ اسلاید. نه كرلینگ داریم و نه پیست پاتیناژ. با این همه شاید بزرگ ترین مشكل پیش روی اسكی برگردد به همان اشتباهات سلسله وار كاروان اعزامی ایران به مسابقات. مدیران فدراسیون اسكی ایران برای اتخاذ تصمیمات درست، نیاز به مشاوران بهتری دارند.

اولین نفری باشید که نظر می دهد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *