در صفر تا سكو برای نخستین بار تمرینات ورزشكاران زن به تصویر كشیده می شود. برای نخستین بار قسمت هایی از مبارزه آنها در مسابقات جهانی را می بینیم. برای نخستین بار با استفاده از فرصتی به نام «سینما» كه خط قرمزهایش كمرنگ تر از تلویزیون است، مخاطبان با چشمان خود می بینند ورزشكاران زن ما با چه مشقت هایی به سكوهای جهانی می رسند. فیلم البته برخلاف تبلیغ برخی كه می گویند زنانه است، فقط زنانه نیست. در سینمای ایران كمتر می شود كه فیلمی تا به این اندازه ورزشی- چه در بخش مردان و چه در بخش زنان- تولید شود. فیلمی كه می تواند ورزش ووشو را در جامعه بیشتر از قبل جا بیندازد. ووشو همچون سایر ورزش های رزمی- حتی در بخش مردانش- كمتر در تلویزیون روی آنتن می رود. نه تنها تلویزیون ایران كه بیشتر رسانه های ورزشی دنیا خیلی روی خوشی به ورزش های رزمی نشان نمی دهند و قطعا صفر تا سكو می تواند از این حیث یك فرصت بزرگ برای فدراسیون ووشو باشد. صفرتاسكو كه به تهیه كنندگی مهتاب كرامتی و طهورا ابوالقاسمی ساخته شده و كارگردانی جوان به نام سحر مصیبی دارد، از یكم آذرماه اكران می شود و ١٠ درصد فروش هفته اولش به زلزله زدگان كرمانشاه اختصاص خواهد یافت. این فیلم را ببینید.
من منتقد سینما نیستم. اینجا هم صفحه هنر و سینما نیست. با این همه این روزها قرار است سینمای كشور اتفاق جدیدی را تجربه كند كه كاملا جنبه ورزشی دارد. فیلم «صفر تا سكو» كه به زندگی سه خواهر ووشو كار سمیرمی پرداخته، قرار است به زودی اكران عمومی شود. آن هم در سینماهای سرتاسر كشور. صفرتاسكو فیلم بسیار متفاوتی است. گرچه ژانر مستندگونه ای دارد اما مثل مستندهای معمول نیست و قصه اش تا پایان شما را با خود همراه می كند. خواهران منصوریان برای خیلی ها- حتی غیرورزشی ها- شناخته شده هستند. همان خواهرانی كه امسال در برنامه ماه عسل شبكه سه سینما، روبه روی احسان علیخانی نشستند و از دردها و موفقیت های شان گفتند. آنها از هیچ (صفر) به قهرمانی جهان (سكو) رسیده اند. ركوردهای مختلفی را شكسته اند و حالا موفق شده اند وضعیت زندگی سخت خود را تغییر دهند. صفرتاسكو البته چیزی بیشتر از اینهاست. فیلمبرداری این اثر خیلی قبل تر از برنامه ماه عسل و سه سال پیش انجام شده. روزهایی كه هنوز هر سه خواهر جهانی نشده اند. صفرتاسكو با اینكه مستند است، اما شبیه هیچ مستند دیگری نیست و با اینكه ورزشی است اما تنها به مقوله ورزش بسنده نكرد. به نگاه جامعه سنتی به زنان هم پرداخته: به اینكه چطور سه دختر كه در زندگی شخصی با مشكلات فراوانی دست و پنجه نرم می كنند، در شهر كوچكی به نام سمیرم ورزش می كنند و به آوردگاه های جهانی می رسند. در قسمتی از فیلم به نگاه منفی برخی شهروندان نسبت به ورزش كردن زنان اشاره می شود و بعد در انتها نشان داده می شود چطور این سه خواهر با موفقیت های پی در پی خود این نگاه را در شهر تغییر داده اند.
این یادداشت در روزنامه اعتماد مورخ 24 آبان 96 به چاپ رسیده.
اولین نفری باشید که نظر می دهد.