یورو ۲۰۲۴ انگار دو تیم میزبان دارد؛ آلمان و ترکیه.
اگر پیروزی پر شر و شور ترک‌ها مقابل گرجستان را تماشا کرده باشید، می‌دانید از چه می‌گویم. آن روز وستفالن‌اشتادیون در دورتموند کاملا حس و حال مکانی ترکی می‌داد.
و این فقط در ورزشگاه و دورتموند نبود. گزارشگران می‌گویند همان شب برلین به دریایی سرخ‌رنگ تبدیل شد و طرفداران ترکیه در خیابان‌ها راهپیمایی کردند. همچنین کلن، و تقریباً کل ایالت نوردراین-وستفالن، کریدور شمال غربی کشور، که شامل شهرهای گلزن‌کرشن، دوسلدورف و اسن هم می‌شود.
یک سرشماری در سال ۲۰۱۵ نشان می‌داد که ۲.۵ میلیون نفر از ساکنان آلمان دارای گذرنامه ترکیه‌ای یا ریشه ترکی هستن. آنها در سراسر آلمان پراکنده هستند، اما بیشترین جمعیت در برلین، کلن و هامبورگ دیده می‌شود و باید گفت ترکی دومین زبان رایج در آلمان است.
فوتبال برای این مهاجران که بعضا نسل سوم یا حتی چهارم‌شان را تجربه می‌کنند در کانون توجهات است. ترک های آلمان اغلب طرفدار یک تیم آلمانی و یک تیم ترکیه ای هستند. مثلا شالکه و فنرباغچه٬ هامبورگ و گالاتاسرای یا هرتابرلین و بشیکتاش.
بیشتر مردم، به خصوص نسل سوم و چهارم، خود را آلمانی می دانند. ولی هنوز از ریشه‌های ترکی‌شان دست نکشیده‌اند. این چیزی است که بعضی از بازیگران سیاست در آلمان نمی فهمند یا نمی‌خواهند بفهمند: لازم نیست این جماعت حتما طرفدار یک فرهنگ یا ملیت باشد. شاید هر دو فرهنگ را دوست داشته باشند. شاید هم به سنت‌های ترکی وفادار باشند و هم آلمانی. درست مثل ایرانی‌های مهاجر در بسیاری از کشورها.
تاریخچه مهاجرت ترک ها به آلمان به قرن ۱۵ و ۱۶ بر می‌گردد به دروان حکومت عثمانی‌ها. اسیران ترک به زور در آلمان کنونی اسکان داده می‌شدند و در ادامه وقایع مختلف در طول قرن‌های گذشته ترک‌ها را به آنجا کشاند.
اما بزرگترین هجوم در دهه ۵۰ میلادی رخ داد، زمانی که رونق اقتصادی در آلمان غربی پس از جنگ جهانی دوم حکمفرما شد و این کشور به دنبال کارگران جوان بود. ترکیه و آلمان حتی در سال ۱۹۶۱ باهم توافقنامه‌ای در این زمینه امضا کردند تا رفت و آمد شهروندان ترک به آلمان راحت‌تر شود.
مثلا در شرق مرکز شهر در کلن٬ منطقه‌ای وجود دارد که به آن استانبول کوچک می‌گویند. پرچم بزرگی از ترکیه که شاید ۵ متر عرض داشته باشد در خیابان خودنمایی می‌کند و اکثر کسبه ترک‌زبان هستند.
یکی از رهگذاران در مصاحبه‌ای به سایت اتلتیک می‌گوید با این جمله اوزیل که سال‌ها پیش گفته بود «وقتی می‌بریم آلمانی هستیم ولی وقتی می‌بازیم مهاجر» بسیار موافق است. او که امره نام دارد جمله قصار خاص خودش را دارد: «من آلمانی هستم؛ تا زمانی که ترک هستم.»
اولین نفری باشید که نظر می دهد.