دومین جامجهانی در سال ۱۹۳۴ در ایتالیای موسولینی برگزار شد. ۳۶ تیم برای حضور در این جام اعلام آمادگی کردند و فیفا برای اولین بار مسابقات انتخابی را ساماندهی کرد. این برای اولین و آخرین بار بود که کشور میزبان هم باید در مسابقات انتخابی شرکت میکرد. و البته برای اولین و آخرین بار بود که مدافع عنوان قهرمانی(اروگوئه) از حضور در مسابقات انصراف داد. برخی میگویند اروگوئه به تلافی نیامدن بسیاری از کشورهای اروپایی در سال ۱۹۳۰ به جامجهانی که این کشور میزبان بود از حضور در مسابقاتی که در قلب قاره سبز برگزار میشد انصراف داد. اما برخی دیگر میگویند علاوه بر این، اروگوئهای ها به رژیم فاشیستی وقت ایتالیا هم اعتراض داشتند. این جام اولین جامی بود که سیاست کاملا بر آن سایه افکنده بود و دست آخر بازهم مثل جام اول، میزبان مسابقات قهرمان شد. چهره ماندگار جام اما کسی نبود جز لوییز مونتی؛ هافبک تیم ملی ایتالیا. او ۴ سال قبل و در مونتویدئو اروگوئه طعم حضور در فینال را با لباس آرژانتین مقابل میزبان چشیده بود و حالا در سال ۱۹۳۴ با پیراهن ایتالیا در فینال مقابل چکاسلواکی قرار گرفته بود؛ ماجرایی که او را در تاریخ مسابقات جامجهانی ماندگار کرد چرا که دیگر هیچوقت کسی موفق نشد با دو تیم مختلف در فینال جامجهانی بازی کند.
در فینال سال ۱۹۳۰، آرژانتین در نیمه اول ۲ بر یک از اروگوئه میزبان جلو بود. در بین دو نیمه وقتی مونتی داشت خودش را به رختکن می رساند، دو تماشاچی عصبانی خانواده مونتی را به تهدید به مرگ کردند: «اگر ببرید مادر و خواهرت را میکشیم.» مونتی در نیمه دوم از جریان بازی محو شد. البته برخی میگویند دلیل این ماجرا، مصدومیت او بود اما دلیلش هرچه که باشد، آرژانتین نیمه دوم را ۳ بر صفر واگذار کرد تا در نهایت اولین فینال جامجهانی را ۴ بر ۲ ببازد. ۴ سال بعد مونتی که شهروند ایتالیا شده بود و در تیم یوونتوس بازی میکرد بازهم شانس حضور در فینال را پیدا کرد. خودش میگوید در این ۴ سال همهچیز تغییر کرده بود: «در اروگوئه اگر میبردیم من را میکشتند و در ایتالیا اگر میباختیم من را میکشتند.» ایتالیا فینال را ۲ بر یک از چکاسلواکی برد و تبدیل شد به اولین تیم اروپایی شد که به جامجهانی دست پیدا میکند. بعد از آن موسولینی به بازیکنان ایتالیا گفت هرچه که میخواهند را میتوانند از دولت درخواست کنند؛ خانه، پول، جواهر و زنان زیبارو.
اولین نفری باشید که نظر می دهد.