چند روز پیش که فیلم کانکلیو را معرفی کردم، عده‌ای پیشنهاد دادند فیلم «۲ پاپ» را هم حتما ببین. یک‌دفعه یادم افتاد که ای دل غافل! چندسال پیش در لیست تماشایم بود ولی هیچوقت نشد ببینمش.
امشب بالاخره دیدمش. چقدر فیلم خوبی بود. آدم اگر قصه ۲ پاپ گذشته را نداند، در ابتدا فکر می‌کند فیلم کاملا تخیلی است. گرچه در جزییات همه‌چیز بر می‌گردد به تخیل نویسنده ولی در کلیات بنظر همه‌چیز واقعی‌ست.
پاپ فرانسیس که هفته پیش فوت شد، یک پاپ لبیرال بود. یک پاپ تغییر دهنده بازی که برخی از مهم‌ترین سنت‌های واتیکان را تغییر داد. پاپ قبلی دقیقا عکس او بود؛ محافظه‌کار و وفادار به سنت‌ها.
فیلم به خوبی این ماجرا را نشان می‌دهد. البته بیشتر ادای دینی‌ست به پاپ فرانسیس که در روزهای اکران فیلم(۲۰۱۹) حسابی سلامت بود.
گفت‌وگوهای دو پاپ بندیکت شانزدهم و پاپ فرانیس حسابی جذاب و بعضا خنده دار است. اینطور نیست که فقط برای مخاطبان کاتولیک گیرا باشد. موضوعات بحث‌شان کاملا جهان‌شمول است و تفاوت نگاه روحانیون به مسائل مختلف دنیا را نشان می‌دهد. اینکه کلیسا باید روی سنت‌هایش بماند و پیروان بیشتری را از دست بدهد یا خودش را به روز کند و چترش را گسترده‌تر؟
فیلم البته همانطور که گفتم در جزییات تخیل را حاکم کرده. مثلا بارها نشان می‌دهد پاپ فرانسیس که آرژانتینی است و عاشق فوتبال در حال تماشای این ورزش در تلویزیون است. سکانس آخر فیلم هم حتی صرف نمایش تماشای فینال جام جهانی ۲۰۱۴ بین آرژانتین و آلمان ۲ پاپ می‌شود که یکی آرژانتینی است و یکی آلمانی. اما همه می‌دانیم که پاپ علی‌رغم عشقش به فوتبال، به دلیل باخت آرژانتین در فینال ۱۹۹۰، به خودش قول داده بود هرگز فوتبال را از طریق تلویزیون دنبال نکند! او حتی فینال جام جهانی ۲۰۲۲ را هم ندید.
اولین نفری باشید که نظر می دهد.