پیشنهاد فیلم ورزشی؛ The Way Back

The Way Back

Drama, Sport

2020

با اینکه علاقه خاصی به ورزش دارم اما کمتر فیلم ورزشی می‌بینم. دلیل هم دارد. بیشتر فیلم‌های خوب ورزشی که ساخته می‌شود مربوط به رشته‌هایی هستند که برای آمریکایی‌ها جذاب است تا ما. درباره بیسبال و فوتبال آمریکایی و… البته این چندساله مستندهای ورزشی خوبی به همت نتفلیکس به بازار آمده که خیلی جذاب است اما در حوزه فیلم درام، کمتر می‌شود حتی حوصله کنم فیلمی ببینم. با این همه The Way Back را دیدم و دوست داشتم. فیلمی با یک بن افلک متفاوت از لحاظ فیزیکی که خیلی هم خوب بازی می‌کند(بعضیا اعتقاد دارند این یکی از بهترین فیلم‌های افلک است و من هم چنین نظری دارم)

The Way Back یا «راه بازگشت» مثل تمام فیلم‌های خوب ورزشی دیگر قاعدتا بالا و پایین تیم‌های ورزشی را نشان می‌دهد. شکست‌هایی در شروع و بعد پیروزی‌هایی جان‌فرسا در مراحل پایانی. از این نظر راه بازگشت سوپرایزی برای شما ندارد اما مساله این است که تمرکز فیلم بیشتر روی مربی تیم(افلک) است تا خود اتفاقات دور و بر بسکتبال.

قهرمان فیلم در زندگی شخصی‌اش شکست خورده، دائم‌الخمر است و چیزی‌ست جز شخصیت‌های موفق کنار زمین که رسانه‌ها درباره آن می‌گویند. او قرار می‌شود سکان هدایت تیم بسکتبال دبیرستانی که سال‌‌ها پیش در آن درس می‌خوانده و البته بسکتبال بازی می‌کرده را به دست بگیر و داستان از همینجا شروع می‌شود.

نقطه عطف داستان برای من لحظه‌ای است که مدیران تیم بر سر یک مساله اخلاقی قرار می‌گیرند؛ آیا یک مربی معتاد به الکل که کارش را بلد است و بچه‌های تیم دوستش دارند باید اجازه تمرین دادن دبیرستانی‌ها را داشته باشد یا نه؟ سوال مهمی‌ست و شاید جوابی که یک آمریکایی به آن می‌دهد با جوابی که جهان‌سومی‌ها به آن بدهند متفاوت باشد.

به‌طور کلی؛ فیلم خوبی‌ست. تماشایش را پیشنهاد می‌کنم. آنهایی که فیلم درام دوست دارند قطعا راضی خواهند شد. خوبی‌اش این است که درام آرام و کسل‌کننده‌ای نیست و چیزهایی برای فکر کردن دارد.

|هفت از ده|