پیشنهاد فیلم؛ Tully

یکی از فیلم‌های خوب امسال که نمی‌دانم چرا خیلی مورد توجه منتقدان قرار نگرفته، فیلم «تالی» است. فیلمی با بازی درخشان و خیره‌کننده چارلیز ترون. او حاضر شده برای ایفای نقش در این فیلم بیش از ۱۵ کیلو چاق شود و به خوبی خود را به شخصیت اصلی فیلم که زنی حدود ۴۰ ساله است نزدیک کرده.

ژانر فیلم در سایت‌های معتبر کمدی، درام و معمایی ذکر شده،‌ ترون هم در بخش بهترین بازیگران زن نقش کمدی یا موزیکال گلدن‌گلوب نامزده شده اما «تالی» به هیچ عنوان نه کمدی است و نه موزیکال. این فیلم یک درام کاملا روانشناسانه است که در آن برخلاف فیلم‌های ایرانی این سبکی، خبری از روانشناس نیست.

تالی می‌خواهد مشکلات زنی را نشان بدهد که مادر شده و سه فرزند دارد. مادری که کم کم متوجه می‌شود دارد زیبایی‌ها و جذابیت‌های زمان جوانی‌اش را از دست می‌دهد و همین او را دچار بحران ورود به میانسالی می‌کند.  فیلنامه یک چرخش عظیم در انتهای خود دارد که شما را عاشق خودش می‌کند؛ آنقدر که شاید حتی دوست داشته باشید یکبار دیگر فیلم را از ابتدا ببینید تا بهتر متوجه آن شوید.

تالی فیلمی زنانه است. دو شخصیت اصلی فیلم زن هستند اما ربطی به فیلم‌های فمینیستی چندسال اخیر ندارد. فیلم اگر انتقادی هم به مرد خانواده دارد، آنرا به خوبی نمایش می‌دهد و تماشاگر را با خود کاملا همراه می‌کند.«مارلو» نقشی که چارلیز ترون در فیلم بازی می‌کند بسیار شبیه به نقشی است که ما از مادرها و زن‌های خانه‌دار در ذهن‌مان داریم. مارلو تمام زندگی‌اش را وقف خانه، شوهر و کودکانش کرده. برخلاف خیلی از فیلم‌های سرخش هالیوودی، قرار نیست زندگی خانواده مورد اشاره فیلم بدون توجه به محدودیت‌های مالی پیش برود. آنها مشکلاتی در زندگی‌شان دارند که انگار کم‌وبیش در همه‌جای دنیا وجود دارد، رابطه زن و شوهر سرد شده، زندگی با ورود بچه سوم سخت‌تر شده و مسوولیت بزرگ کردن بچه‌ها برخلاف شعارهای رایج در هالیوود، با مادر خانواده است. مارلو در کنار همه این‌ها دلش برای جوانی‌اش هم لک زده و ماجرا با ورود یک پرستار جوان و پرانرژی برای کمک به او، بحرانی‌تر هم می‌شود. خلاصه اینکه تماشای فیلم به‌شدت توصیه می‌شود.