اوضاع برای هالند در نروژ خیلی خوب پیش نمی‌رود. او حتی شنبه‌شب بعد از شکست تیمش مقابل اسکاتلند هو شد که البته داستان جالبی داشت.
نروژ با نسل جدید ستاره‌هایش، با هالند و اودگارد که امسال با تیم‌های سیتی و آرسنال در پی قهرمانی در لیگ برتر انگلیس بودند، امیدوار است که در جام جهانی 2026 حضور داشته باشد ولی حالا وضعیت به گونه‌ای است که شاید به یورو 2024 هم نرسد. تیم آنها در رده چهارم جدول پنج تیمی گروهش قرار دارد؛ پایین‌تر از اسکاتلند، گرجستان و اسپانیا.
آنها از سه بازی اول‌شان در این رقابت‌ها هیچ بردی به دست نیاورده‌اند و فقط یک مساوی با گرجستان در کارنامه دارند. آخرین بازی نروژی‌ها هم شنبه شب برگزار شد و آنها بازهم باختند؛ این بار جلوی اسکاتلند شگفتی‌ساز. جلوی اسکاتلندی که هر سه بازی خود را برده است. هم اسپانیا هم نروژ و هم قبرس. آنها حالا با هدایت استیو کلارک، امید اصلی صعود به یورو 2024 هستند و به نظر می‌رسد اسپانیا هم شانس دوم باشد. در نتیجه نروژ با هالند و گرجستان با کوارتسخلیا در یورو نخواهند بود.
نروژ در بازی شنبه‌شب ابتدا جلو افتاد. ارلینگ هالند از روی نقطه پنالتی گل زد تا هواداران حاضر در ورزشگاه اصلی شهر اسلو به هوا بپرند. اما یاران او با دریافت 2 گل در دقایق پایانی بازی را واگذار کردند و داد هواداران را درآوردند. هالند البته تا وقتی درون زمین بود نروژ نباخته بود و دقیقاً بعد از بیرون رفتنش، اسکاتلند به گل رسید. این ستاره منچسترسیتی در دقیقه 84 از زمین بازی بیرون رفت و تنها سه دقیقه بعد اسکاتلند موفق شد روی اشتباه مدافع نروژ دروازه نروژ را باز کند و در دقیقه 89 هم گل دوم این تیم به ثمر رسید تا آنها در عرض چند دقیقه بازی برده را با شکست عوض کنند.
در پایان بازی انتقادهایی در مورد این تعویض از سولباکن، مربی نروژ صورت گرفت اما او دلیلش برای انجام این اقدام در فاصله شش دقیقه تا پایان وقت قانونی را این‌طور توضیح داد: «او خودش خواست تعویض شود. ما برای 10 تا 12 دقیقه بیشتر هم او را در زمین نگه داشتیم. در لحظات آخری که هالند در زمین حضور داشت، ما عملاً با یک یار کمتر از حریف در حال بازی بودیم. هالند کاملاً خالی کرده بود. پیش از این هم بارها پیش آمده بود که این بازیکن تنها 60 دقیقه در زمین حضور داشته باشد. ما در حال صحبت درباره بازی در دمای 30 درجه سانتی‌گراد هستیم. او واقعاً توان ادامه کار را نداشت.»
حاشیه اصلی برای هالند البته بعد از بازی پیش آمد. برخی از هواداران نروژ در بیرون از ورزشگاه و در مسیر منتهی به اتوبوس تیم ملی ایستاده بودند تا با هالند گپ بزنند. او اما فقط یک دست برای آنها تکان داد و سوار اتوبوس شد. هواداران هم که تا چند دقیقه قبل داشتند اسم او را فریاد می‌زدند از این کار او خوش‌شان نیامد و شروع به هو کردن ستاره ملی‌شان کردند.
هالند البته خسته به نظر می‌رسد. هفته پیش فینال لیگ قهرمانان را باز کرد و بعد از یک فصل بسیار طولانی در انگلیس که برای اولین بار آن را تجربه می‌کرد، نیاز به استراحت دارد. با این همه این بی‌تفاوتی برای هواداران نروژ با آن فرهنگ خاص‌شان کمی دلسردکننده است.
چندی پیش یکی از خبرنگاران نروژی در این مورد به یک رسانه انگلیسی گفته بود: «ما به داشتن سوپراستار عادت نداریم. پوسترهای بزرگ جزئی از فرهنگ ما نیست. ما سوسیالیست هستیم… به آن قانون یانته می‌گویند. این یک قانون نروژی است که نباید خودت را بهتر از بقیه بدانی.
یان آرنه ریسه قربانی این قانون شد، با خوشگذرانی، با ماشین‌های پر زرق و برق. این شخصیت یک آدم نروژی نیست. شاید بتوانی این را هم در مورد هالند بگویی. بعضی‌ها به دلایل سیاسی از او انتقاد می‌کنند چون با مالکان اماراتی سیتی و ورزش‌شویی آنها همکاری می‌کند.
بعضی‌ها به خاطر اینکه سوار جت خصوصی می‌شود از او انتقاد می‌کنند چون نگران محیط زیست هستند. علاوه بر این، مردم اینجا یک کم خجالتی هستند. بعد از تمرین بیرون ورزشگاه شاید 10 تا بچه منتظر او باشند تا بیاید و امضا بدهد. در کشورهای دیگر واکنش خیلی شدیدتر از این است.»
به نوشته خبرگزاری‌ها در نروژ هیاهویی که اطراف یک سوپراستار را پر کرده، وجود ندارد. تیم ملی هم در یک هتل متوسط اردو زده که اجاره هر اتاق آن 180 پوند در روز است و پنج دقیقه تا ورزشگاه فاصله دارد. هالند در خانه معروف است، اما از جنونی که در سایر کشورها برایش راه می‌افتد، خبری نیست.
اولین نفری باشید که نظر می دهد.