۱

۱۲ ماه گذشته برای انگلیسی‌ها فراموش‌نشدنی بوده. تیم ملی آنها به جمع ۴تیم پایانی جام جهانی راه یافت، لیگ‌شان جذاب‌تر از همیشه دنبال شد و قهرمانی هر دو جام اروپایی(لیگ قهرمانان و لیگ اروپا) به تیم‌های انگلیسی رسید؛ آنهم قبل از برگزاری فینال! انگلیس حالا حاکم واقعی و شایسته فوتبال اروپاست. اما این قدرت از کجا سرچشمه گرفت؟ بدون هیچ شک و شبهه‌ایی از قرارداد جدید حق پخش تلویزیونی رقابت‌ها که چند سال پیش بین سازمان لیگ و شبکه‌های اسکای و بی‌تی بسته شد. قرارادادی که باعث می‌شد حتی تیم بیستم جدول لیگ انگلیس هم از قهرمان اکثر کشورهای صاحب فوتبال، عایدی بیشتری داشته باشد. در انگلیس شما نمی‌توانید به صورت مجانی فوتبال‌های لیگ داخلی‌تان را تماشا کنید و حتی کافه‌های شهر هم برای نمایش فوتبال ها باید حق اشتراک بپردازند. همین باعث شده تا قدرت چانه زنی شبکه های خصوصی انگلیسی بالا برود و آنها پولی از که مردم می‌گیرند را با تیم‌های لیگ برتری شریک شوند. فوتبال در انگلیس یک صنعت سرگرمی واقعی‌ست که حالا به مدد رشد درآمدهایش برای سرمایه گذاران شرقی و آمریکایی هم جذاب‌تر شده و این یعنی تزریق پول بیشتر به لیگ و جذاب‌تر شدن آن.

۲

وقتی به منچستر سیتی فکر می‌کنید، اولین چهره‌ای که جلوی چشمان‌تان نقش می‌بندد، پپ گواردیولاست. او ستاره تیم قهرمان این فصل لیگ برتر بود. مردی پر انرژی که تاکتیک‌های هجومی‌اش زبانزد خاص و عام است.
گواردیولا قبل از روز پایانی لیگ گفته بود هرگز برایش مهم نیست که در آنفیلد چه اتفاقاتی می‌افتد، اما واقعیت این است که او این فصل برعکس سال گذشته، یک رقیب جدی به نام لیورپول داشت و مجبور بود مدام به جدول نتایج پایان هفته نگاه کند. مربی منچستر سیتی در ابتدای سال ۲۰۱۹ هفت امتیاز از لیورپول عقب افتاد و حتی اگر همه بازی‌هایش –از جمله بازی رودررو با لیورپول- را می‌برد به قهرمانی نمی‌رسید. او بعد از قهرمانی به طعنه گفت «دیگر تیم‌ها برای شکست دادن ما باید به کلیسا بروند و دعا کنند». کاری که خودش ظاهرا در اواسط فصل مجبور به انجام آن شده.
گواردیولا حالا سومین مربی تاریخ لیگ برتر است که موفق شده تیمش را دوبار پشت سرهم قهرمان کند؛ بعد از سرالکس فرگوسن کبیر که حتی تجربه سه بار قهرمانی پشت سرهم با یونایتد را داشت و البته بعد از ژوزه مورینیو پرمدعا که با چلسی به این رکورد رسیده بود. او حالا قطعا در اندیشه رسیدن به رکورد فرگوسن در فصل بعد است؛ ۳ قهرمانی پشت سرهم.

۳

لیورپول این فصل جذاب بود و دوست داشتنی. آنها لحظات دراماتیک بیشتری نسبت به سیتی خلق کردند و به همین خاطر طرفداران بیشتری هم داشتند. سرخ‌های آنفیلد برای قهرمانی هیچ چیز کم نداشتند. ستاره هایشان از منچسترسیتی بیشتر بودند. مدافعین‌شان عیار بیشتری داشتند و حتی دروازه‌بان‌شان یک بار بیشتر از دروازه‌بان سیتی دروازه‌اش را بسته نگه داشت. یورگن کلوپ تیمی پر از شور و حرارت ساخته که حالا یک پای فینال لیگ قهرمانان هم هست اما همه این‌ها برای قهرمانی در لیگی که سیتی و گورادیولا حضور دارند کافی نبود. در ۱۰ سال گذشته هر تیمی در کریسمس صدرنشین بوده، پایان فصل لیگ برتر را برای خود کرده؛ جز سه مورد: لیورپول فصل ۰۹-۲۰۰۸ لیورپول فصل ۱۴-۲۰۱۳ و لیورپول فصل ۱۹-۲۰۱۸!
فصل بعد اما قطعا شرایط می‌تواند بهتر از این باشد. لیورپولی‌ها امسال ۲۲ امتیاز بیشتر از فصل پیش گرفتند و با حفظ این روند می‌توانند به آرزوی دیرینه‌شان برسند؛ قهرمانی در لیگ برتر.

۴

جذابیت این فصل لیگ برتر البته فقط در کورس قهرمانی نبود. تیم‌های دیگر هم برای رسیدن به لیگ قهرمانان تلاش زیادی کردند. چلسی و تاتنهام در آخر پیروز شدند و به لیگ قهرمانان رسیدند. آرسنال اما هنوز وضعیتش مشخص نیست. آنها در صورت قهرمانی در لیگ اروپا می‌توانند سهمیه تیم‌های انگلیسی در چمپیونز لیگ را برای اولین بار به عدد ۵ برسانند. منچستر یونایتد هم که بعد از رفتن مورینیو، روند خوبی را شروع کرده بود در هفته‌های پایانی نه موفق شد هادرسفیلد ته جدولی را ببرد و نه کاردیف سقوط کرده را. آنها حالا مجبورند فصل بعد در لیگ اروپا باشند. جایی که به قول سولشر فعلا لیاقت‌شان بیشتر از آن نیست.

این مطلب در صفحه ورزش شماره امروز روزنامه سازندگی به چاپ رسیده.