مدعیان جام ملت‌های آفریقا

جام ملت‌های آفریقا از بامداد امروز در کشور مصر آغاز شد. جامی که برای اولین بار است که به جای زمستان در تابستان برگزار می‌شود تا دیگر باشگاه‌های اروپایی را به دردسر نیندازد. آخرین باری که مصر میزبان مسابقات، تقویم عدد ۲۰۰۶ را نشان می‌داد. مصر قهرمان آن دوره شد و بعد هم سه دوره بعد را به صورت پیاپی برد(۲۰۰۶ ۲۰۰۸ و ۲۰۱۰). بعد از آخرین قهرمانی مصر، ۴ دوره دیگر هم مسابقات برگزار شده و هربار یک قهرمان داشته. مثلا در سال ۲۰۱۲ زامبیا در عین ناباوری قهرمان مسابقات شد(و نکته جالب اینکه امسال به مسابقات اصلی راه نیافته). جام امسال چند مدعی اصلی دارد که مرورش می‌تواند جالب باشد.

ابتاد باید به مصر اشاره کنیم که از سال ۲۰۱۷ که به جام‌جهانی روسیه صعود کرد خود را دوباره تیتر رسانه‌های آفریقایی تبدیل کرده. مربی آنها خاویر آگیره است که قبلا تیم‌هایی مثل مکزیک و اتلتیکو مادرید را رهبری کرده. آنها در ۸ بازی آخر خود(تا قبل از بازی افتتاحیه) ۲۰ گل زده بودند و ستاره بزرگی به نام محمد صلاح دارند. گرچه خط دفاع‌شان آنچنان که باید مستحکم نیست اما به نظر با تکیه بر خط حمله برق‌آسای‌شان باید یکی از مدعیان اصلی باشند.

تیم مدعی بعدی سنگال است.  آنها در بین آفریقایی‌ها رنک یک را در جدول رنکینگ فیفا دارند. روی فرم هستند و ۶ بازی اخیرشان را با پیروزی به پایان رسانده‌اند که تازه ۵تایش با کلین‌شیت هم برای‌شان همراه بوده. سادیو مانه، همبازی صلاح در لیورپول ستاره اصلی آنها در زمین است. ولی نقطه قوت‌شان خط دفاع مستحکم‌شان است. خط دفاعی که یکی از بهترین مدافعان جهان را در خود جای داده: کالیدو کولیبالی.

نیجریه دیگر تیم مدعی امسال است. دوره عسرت آنها به پایان رسیده و پس از دو بار نبودن در مسابقات بخاطر عدم صعود، حالا دوباره به مسابقات برگشته‌آند. آخرین باری که در مسابقات بودند قهرمان شدند و حالا دوباره به دنبال همین کار هستند. خط حمله‌شان چشم‌نواز بازی می‌کند و احمد موسا ستاره‌شان است.

مراکش را هم نباید از نظرها دور داشت. مربی آنها متخصص گرفتن جام ملت‌های آفریقاست. او یکبار با ساحل عاج و یکبار هم با زامبیا این مسابقات را برده و حالا دوست دارد با مراکش هت‌تریک بکند. ستاره آنها حکیم زیخ است. در جام جهانی روسیه اگر کمی خوش‌شانس بودند می‌توانستند شگفتی‌ساز مسابقات باشند اما همه چیز برای‌شان به طور بدی به پایان رسید.

کامرون هم امسال می‌تواند تیم جذابی باشد. آنها که از تاریخ‌سازان این جام هستند مربی نام آشنایی را روی نیمکت‌شان می‌بینند؛ کلارنس سیدرف. کامرون مثل سال‌های قبل فاقد بازیکن خلاق است اما احتمالا بهترین دروازه‌بان جام را درون دروازه‌اش می‌بیند؛ آندره اونانا، دروازه‌بان تیم آژاکس.

الجزایر و تونس تیم‌هایی هستند که شاید بتوانند در صورت کم‌کاری بقیه رقبا به رتبه و مقامی برسند. الجزایر در ۶ بازی اخیر خود نباخته و تونس هم تیم دوم رنکینگ فیفا در قاره آفریقاست. آنها اخیرا کرواسی را هم شکست داده‌اند و همین اعتماد به نفس‌شان را بالا برده. گینه هم در مسابقات انتخابی بدون شکست بود ولی کیفیتش حسابی بستگی به آمادگی نبی کیتا دادر. اگر ورز خوب او باشد باید گینه را هم در مسابقات جدی گرفت.

اولین نفری باشید که نظر می دهد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *