بارسلونا به مدد توانایی‌های ارنستو والورده حالا به اولین تیمی در اروپا تبدیل شده که دوبار در مراحل حذفی لیگ قهرمانان بازی رفت را با اختلاف ۳ گل برده و بعد در بازی برگشت از دور مسابقات کنار رفته!
پارسال پیروزی ۴-۱ در نیوکمپ تبدیل به باخت ۳-۰ در المپیکوی رم شد و امسال پیروزی ۳-۰ در نیوکمپ تبدیل به باخت ۴-۰ در آنفیلد شد.
هنوز معلوم نیست چرا والورده سرخی روبرتو را در پست دفاع راست بازی داد؛ آنهم در حالی که سمدو را روی نیمکت داشت که بهتر در کارهای دفاعی حاضر می‌شود. دو گل از ۴ گل بارسلونا از همین ناحیه دفاع راست به ثمر رسید. یکبار جای خالی او برای پوشش در گل اول و بار دیگر جایی که شقیری بدون هیچ فشاری توپ را از سمت راست بارسا سانتر کرد روی سر واینالدوم.
اشتباه دیگری که در بازی پارسال رم هم تکرار شده بود، استفاده از لوییس سوارز به عنوان رهبر ضدحملات بارسا بود. به قول نویسند سایت اسکواکا، سوارز حتی در باشگاه بدنسازی هم نمی‌تواند بیشتر از نیم ساعت بدود اما والورده انتظار داشت او هر لحظه آماده یک فرار انفجاری باشد.
لیونل مسی هم به صورت آشکاری آزاد بود تا هرجایی می‌خواهد برود و مشخصا تاکتیک مشخصی برای تغذیه او اندیشیده نشده بود. بازیکنان هم که از استراتژی تیم‌شان دلخور بنظر می‌رسیدند به صورت غریزی سعی می‌کردند هر توپی را به مسی بدهند، حتی اگر خودشان موقعیت بهتری برای پیشروی داشتند(البته شاید همین تاکتیک والورده بود؛ سپردن توپ به مسی) و همین کار را برای مدافعین لیورپول آسان کرده بود؛ «مسی را پرس کنی انگار بارسا را پرس کردی».
بارسلونا این اواخر در لالیگا سعی کرده در بازی‌های داخلی تا جایی که می‌شود مسی را بازی ندهد. آنها سرنوشت رئال بدون رونالدو را دیده‌اند و می‌خواهند درس بگیرند. اما هروقت بارسا مسی را در زمین نداشته نتیجه نگرفته و والورده مجبور شده تا مسی را در نیمه دوم به زمین بیاورد. بارسا اگر می‌خواهد در دوران پسا مسی هم نتیجه بگیرد، یک‌راه بیشتر ندارد: اخراج والورده. کسی که در دو فصل پیاپی نتواند پیروزی با اختلاف ۳ گل را در بازی‌های بزرگ نگه دارد جایی در نیوکمپ ندارد. نباید داشته باشد.
اولین نفری باشید که نظر می دهد.