وینیسیوس قبل از اینکه حتی یک دقیقه سابقه حضور در فوتبال رده سنی بزرگسال داشته باشد، عکسش روی جلد مارکا، پرفروشترین روزنامه ورزشی اسپانیا رفته بود. او در سال ۲۰۰۰ در ریو دو ژانیرو به دنیا آمد. خانوادهاش ثروتمند نبودند اما آنقدرها هم مشکل مالی نداشتند که زاغهنشین باشند. در محله سائو گونسالو زندگی میکردند؛ محلهای که توسط آبهای خلیج گوانابارا و پلی که همیشه غرق ترافیک است، از قسمتهای تماشاییتر ریو دوژانیرو جدا شده.
وینی بچگی آرام و خوبی داشت. بازی را در سن شش سالگی در مدرسه فوتبال محلی- یکی از حدود 120 مدرسه وابسته به باشگاه بزرگ فلامینگو در شهر ریو – آغاز کرد. او در سن 10 سالگی رسما به آکادمی فلامینگو پیوست و در فرم عضویت خود را یک مدافع چپ توصیف کرد که با پست این روزهایش اصلا سازگاری ندارد.
در سال ۲۰۱۷ وقتی ۱۷ ساله شد در کوپینیا(ارزشمندترین تورنمنت جوانان برزیل) حاضر شد و با اینکه به صورت میانگین ۳ سال از سایر بازیکنان کوچکتر بود اما همه را حیرتزده کرد؛ به عنوان بازیکن تعویضی وارد زمین شد و برابر سنترال دو گل زد، دو پاس گل برابر ناسیونال ارسال کرد و گل پیروزیبخش تماشاییای را مقابل کروزیرو به ثمر رساند.
کمی پس از پایان کوپینیا، وینیسیوس به شیلی رفت تا در جام ملتهای آمریکای جنوبی زیر 17 سالهها برای تیم ملیکشورش بازی کند؛ هفت گل زد و با مدال طلا به کشور بازگشت.
در همین لحظه بود که رسانههای اسپانیایی لقب «نیمار جدید» را به او دادند. درواقع او حتی پیش از این که با تیم اول فلامینگوتمرین کند، روی جلد مارکا رفته بود و جالبتر اینکه وقتی رئال مادرید در ماه می سال ۲۰۱۷ با فلامینگو برای خریدش به توافق رسید، او فقط ۱۷ دقیقه در سطح بزرگسالان بازی کرده بود!
آن روزهاتواناییهای باورنکردنی جسمی و تکنیکی وینیسیوس مشهود بود. موضوعی که پیشبینی آن چندان آسان نبود شرایط روانی و ذهنی او بود که آیا میتواند با رئال مادرید سازگار شود و در اروپا به موفقیت برسد یا خیر. سوال بزرگی بود و البته پاسخش خیلی زود روشن شد.
وینیسوس در سال ۲۰۱۸ در مادرید بود و قرار بود در تیم دوم باشگاه توپ بزند. او در همان روزهای اول حضورش برابر تیم ب اتلتیکو مادرید ۲ گل انفرادی چشمنواز به ثمر رساند تا بسیاری از نشریات محلی بلافاصله از جولن لوپتگی، سرمربی وقت تیم اول رئال بخواهد این بازیکن را به تیم اصلی بیارد و با او جای خالی رونالدو که تابستان همان سال به یوونتوس پیوسته بود را پر کند.
لوپتگی اما محتاط بود و هرگز فرصت لازم برای درخشش وینی در تیم اول را برایش محیا نکرد. شکست ۵-۱ او در الکلاسیکو اما به نفع وینیسوس شد.
جانشین لوپتگی سانتیگو سولاری بود، اسطوره سابق باشگاه که حسابی به وینیسیوس اعتماد داشت؛ او تا آن زمان مربی تیم ب مادرید بود و بلافاصله همراه خودش جوان برزیلی را هم به تیم اول برد.
هواداران حاضر در برنابئو که در حال سپری کردن فصل دشواری بودند خیلی زود به سرعت، دریبلزنی و انرژی مثبت این بازیکن جوان علاقهمند شدند. حمایت از او در رسانههای محلی نیز شرایطمثبتی را به وجود آورد که به مذاق پرز، رییس این باشگاه که تحت انتقاد شدید بود، خوش آمد.
وینی از آن روز خودش را در دل هواداران مادرید جا کرد. گرچه بعدها دچار مصدومیتی آزاردهنده شد. گرچه در تیم زیدان به مشکل خورد و در دورهای مورد خشم بنزما قرار گرفت، گرچه در روزهای اول حضور آنجلوتی بازیکن محبوب او نبود اما آنقدر تلاش کرد و درخشید تا دل همه آنها را بدست آورد. بعدها بهترین فراهم کننده پاس گل برای بنزما شد و تبدیل به مرد محبوب آنجلوتی گشت. ستاره برزیلی در همه این سالها بخاطر سبک شادی گل خاصش و انجام رقص سامبا مقابل تماشاگران رقیب آماج دشنامها و عبارات نژادپرستی حریفان بوده اما از همه این آتشها گذشته و حالا ستاره پرافتخارترین تیم اروپاست.
اولین نفری باشید که نظر می دهد.