مهدی طارمی چند روز پیش مصاحبه جالبی با سایت ورزش۳ انجام داد که بنظر باید به قسمت‌هایی از آن حسابی فکر کرد. مهاجم تیم ملی که که باید فصل بعد در لیگ پرتغال توپ بزند، وقتی بحث به ماجرای پیشنهاد مالی‌اش به پرسپولیس رسید، مثال جالبی درباره دریافتی‌های بازیکنان فعلی این تیم زد که قابل تامل است. او گفته: «بازیکنی مثل ایکس در ایران 400-300 هزار دلار می بندد اما علیپور که آقای گل این تیم در فصل گذشته و آقای گل فوتبال ایران در فصل قبلتر شده یک دهم این مبلغ هم نباید بگیرد. چرا باید اینطور باشد؟ با بازیکنان ایرانی مشکل دارند و فکر می کنند خارجی ها خیلی بهتر از ایرانی ها هستند. همه دنبال بازیکن خارجی هستند و بیشتر پول می‌دهند چون فقط خارجی است. به طور مثال یک قرارداد بازیکن ایرانی نهایت 2 میلیارد باشد تازه مالیات باید بدهد و شاید در آخر فصل این مبلغ را هم به طور کامل نمی گیرد اما یک گلر خارجی و ذخیره باید 300-200 هزار دلار ببندد و با افزایش قیمت دلار هم ناگهان گلر ذخیره از گلر فیکس بیشتر می گیرد. بعد گلر که بیاید آن را کم کند هم می گویند او غیرت دارد اما بازیکن ایرانی بی غیرت است. این ها را ببینید و حق را باید به حقدار بدهد. مثلا علیرضا بیرانوند ارزش او 10 میلیارد است نباید بگیرد چون ایرانی است؟ علیپور چون آقای گل است و ایرانی نباید این مبلغ را بگیرند و فقط یک بازیکن با برچسب خارجی آن را بگیرد؟»
حرف‌های طارمی در ادامه همان ماجرایی است که از اول تابستان در بازار نقل و انتقالات ایران شروع شد و خبرهایش به رسانه‌ها درز پیدا کرد. خبرهایی که می‌گفت برخی از بازیکنان ایرانی خواستار عقد قرارداد با رقم‌های دلاری هستند. این خبر البته خیلی سریع با واکنش منفی رسانه‌ها و هواداران رو به رو شد اما ماجرا اینجاست که از زاوید دید بازیکنان، اوضاع فرق می‌کند. آنها می‌گویند چرا باید دروازه‌بان ذخیر ۳۰۰ هزار دلار(حدود ۴ میلیارد) بگیرد اما دروازه‌بان شماره یک با کلی منت ۲ میلیارد؟ این رقم‌ها البته نسب به درآمد متوسط و حتی دهک بالای جامعه هم زیاد است اما مساله اینجاست که نسبت پرداختی به بازیکنان خارجی و داخلی بازار را به هم ریخته. بویژه وقتی بازیکنان خارجی قرار است روی نیمکت باشند. بازیکنان می‌گویند اگر این مبالغ دلاری قابل پرداخت است یا به ما دلار بدهید یا آن دلارها را بفروشید و حقوق بازیکنان را متناسب با کیفیت‌شان – نه ایرانی یا خارجی‌بودن – پرداخت کنید.
به قول مهدی طارمی اگر مهاجمی ۲ سال پیاپی آقای گل شود و خارجی باشد قیمت او به چند هزار دلار می‌رسد؟ با این وضعیت آیا حداقل ۵۰۰ هزار دلار(۷ میلیارد تومان) نمی‌گیرد؟
گرانی دلار قطعا تاثیرش را روی خیلی از مسائل گذشته. از جمله در فوتبال. با این همه بنظر می‌رسد سیستم خرید بازیکن در ایران انقدر عجیب و غریب است که حتی دلار ۱۳ هزارتومانی هم نتوانست آنرا شکست دهد. امسال با وجود رکورد و تورم کم سابقه و قیمت‌های بالای ارزهای مختلف، ۳ مربی نام‌آشنا روی نیمکت تیم‌های پرسپولیس، استقلال و تراکتورسازی می‌نشینند. هنوز هم بازیکنان جورواجور خارجی در تیم‌های لیگ برتری و حتی دسته اولی بازی می‌کنند. وقتی دلار گران شد خیلی‌ها فکر می‌کردند بخاطر مسائل اقتصادی هم که شده پای بازیکنان کم‌کیفیت خارجی به ایران کوتاه می‌شود اما ظاهرا ماجرا آنچنان تغییری نکرده. واقعا اگر قرار است بازیکنی به لیگ ما بیاید که کیفیتش از بازیکنان داخلی بالاتر نیست، چرا باید برویم هزاران دلار هزینه بازیکنانی کنیم که نه تنها روی تیم تاثیر نمی‌گذارند بلکه در آینده ممکن است با شکایت‌شان باعث کسر امتیاز و جریمه‌های مختلف هم بشوند؟ اگر دلار نیست یا هست اما گران است، آیا بهتر نیست که فعلا قید خرید بازیکنان خارجی را بزنیم؟ اینگونه دست‌کم باعث نارضایتی دیگر بازیکنان نمی‌شویم.
این مطلب در روزنامه ایران‌ورزشی هم به چاپ رسیده است.
اولین نفری باشید که نظر می دهد.