وقتی خبر محرومیت عیسی آل‌کثیر منتشر شد، واکنش کاربران فضای مجازی برایم جالب بود. کاری به خوشحالی برخی استقلالی‌ها و … ندارم. بحثم اصلا فوتبالی و در رابطه به کری‌های بعضا سخیف فضای مجازی نیست. همه ما می‌دانیم ماجرا را. چیز دیگری می‌خواهم بگویم.
ستاره پرسپولیس ۳ ساعت قبل از بازی سرنوشت‌ساز با النصر عربستان در نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان آسیا، به دلیل شادی بعد از گلش به تیم پاختاکور ازبکستان ۶ ماه محروم شد. چند روز پیش که خبر ورود AFC به این شادی بعد از گل آمد نسبتا همه اهالی فوتبال در داخل مطمئن بودند خطری عیسی را تهدید نمی‌کند. او بارها و بارها این شادی را در تیم صنعت نفت و حتی در پرسپولیس و قبل از بازی با نماینده ازبکستان انجام داده بود. خودش در مصاحبه‌ای گفته این شادی را به دلیل بچه برادرش که چشمانی بادامی دارد انجام می‌دهد تا او را خوشحال کند. با توجه به مدارک موجود منطقی به نظر می‌رسید که AFC اقدام خاصی انجام ندهد. چطور عیسی وقتی همیشه این شادی را انجام می‌داده در بازی با پاختاکور منظور داشته؟
اما رای که صادر شد همه شوکه شدند. اینجاست که می‌گویم واکنش‌ها برایم جالب بود. نسبتا تمام آدم‌های درست و درمانی که می‌شناختم و سال‌هاست مهاجرت کرده‌اند، بدون هیچ تردیدی شادی عیسی را نژادپرستی می‌دانستند. اصلا بحث‌شان استقلال و پرسپولیس نبود. اتفاقا خیلی‌های‌شان پرسپولیسی بودند، خیلی‌های‌شان اصلا فوتبالی نبودند اما با دیدن عکس شادی عیسی آنرا عملی نژادپرستانه قلمداد می‌کردند. عملی که اگر در گذشته هم انجام شده خطا بوده و سابقه داشتنش چیزی از اشتباه بودنش کم نمی‌کند. بیشتر آنها متحیر بودند که چرا بقیه آدم‌ها جلوی این رای موضع گرفته‌اند و به نظرشان همه چیز گویای توهین نژادی آل‌کثیر بود. از نظر آنها او خواسته یا ناخواسته یکی از ویژگی‌های نژادی ازبک‌ها را به سخره گرفته.
در این سو اما نسبتا تمام کسانی که می‌شناختم و بدون حب و بغض ماجرا را پوشش می‌دادند رای AFC را غلط می‌پنداشتند. برای آنها مثل روز روشن بود که آل‌کثیر عمدی نداشته و حکم AFC مغرضانه بوده. آل‌کثیر خودش همیشه در تیررس تبعیض‌های نژادی بوده، چطور می‌تواند به ازبک‌ها توهین کند؟ آن هم وقتی می‌دانیم این شادی را از مدت‌ها قبل انجام می‌داده.
به نظرم ما در این مساله(وقاعدتا مسائلی این چنینی) تفاوت فرهنگی زیادی با کشورهای دیگر داریم. درواقع خیلی از چیزهایی که انجام دادنش در ایران هیچوقت توسط مردم توهین تعبیر نمی‌‌شود، می‌تواند در خارج از مرزهای ما واکنش متفاوتی را سبب شود. مثلا برای ما خیلی عادی است که بگوییم «بازیکن سیه‌چرده فلان تیم». هیچکس حتی آنهایی که رنگ پوست‌شان تیره است از چنین جمله‌ای احساس توهین نژادی نمی‌کنند اما کافیست همین جمله را در یک شبکه آمریکایی بگویید تا زمین و زمان به هم دوخته شود.
اولین نفری باشید که نظر می دهد.