«اصالت». این چیزی است که تیم سیتی متهم به نداشتنش است. سال‌هاست که در اینباره صحبت می‌شود. اینکه سیتی و پاریس اصالت ندارند و نباید قهرمان اروپا شوند. اما اصلا معنی اصالت چیست؟ در فرهنگ دهخدا در اینباره نوشته شده: «نجابت و شرافت»
کلمات وقار، جوانمردی و نجیب بودن از جمله کلمات هم‌معنی اصالت هستند. اما آیا سیتی این سال‌ها خالی از چنین صفت‌هایی‌ست. آیا فقط منچسترسیتی است که در بازار ولخرجی می‌کند؟
بعضی‌ها اصالت را مترادف قدیمی بودن می‌دانند. اینکه تیمی تازه به دوران رسیده باشد اصالت ندارد و آنهایی که قدیم پول خرج کرده‌اند و قهرمان شده‌اند اصیل هستند. اما آیا می‌دانید اولین قهرمانی اروپایی منچسترسیتی زودتر از لیورپول و چلسی و آرسنال بدست آمده. در انگلیس فقط سه باشگاه زودتر از سیتی در جام‌های اروپایی قهرمان شده‌اند: منچستریونایتد، تاتنهام و وستهم.
آبی‌های منچستر در فصل 1969-1970 به قهرمانی جام برندگان جام اروپا رسیدند. جامی که درواقع جام سطح 2 یوفا بود و در حکم لیگ اروپای فعلی‌ست.
سیتی که در سال 1903 میلادی برای اولین بار قهرمان لیگ سطح اول فوتبال انگلیس شد، در ابتدای قرن تازه وضعیت خوبی نداشت، حتی به سطح دو سقوط کرد ولی از وقتی که مالکین اماراتی در سال 2008 آمدند همه چیز تغییر کرد. همه ماجرا را می‌دانند.
در این 10 سال البته باشگاه‌های دیگری بوده اند که از مواهب پول‌های نفتی عربی و روسی برخوردار بوده‌اند. اما کدامیک این ثبات سیتی در سال‌های گذشته را داشته‌اند. کدامیک موفق شده‌اند رقابتی‌ترین لیگ داخلی دنیا(لیگ برتر) را تک قطبی کنند. کدامیک این همه تنوع تاکتیکی داخل زمین داشته‌اند.
آیا هرکسی –در فوتبال و خارج از فوتبال- پول داشته باشد می‌تواند بیزنس موفقی داشته باشد؟ پول زیاد قطعا تبدیل به دست‌آورد می شود؟ پس این همه رستوران و شرکت پولدار که ورشکسته می‌شوند و از بازار خارج از کجا آمده‌اند. پس چرا پاریسن‌ژرمن این راه را نرفت؟ چرا چلسی که شرایطی مشابه با مالکین عرب داشت، علی‌رغم موفقیت اولیه در دام تغییر مربی فراوان و نتایج سینوسی قرار گرفت؟
اگر راه سیتی، آرامش آنها، انتخاب درست‌شان، وفاداری‌شان به انتخاب‌شان «اصالت» نیست، پس چه نام دارد؟
دنیا تغییر کرده. بازارهای مالی در تمامی دنیا عوض شده اند. حالا صاحبان استارتاپ، بیلیونر می‌شوند. چند دهه پیش صاحبان صنایع کامپیوتری. قبلا تجار و فعالین نفتی. هر دوره قهرمان‌ها و بیلیونرهای خودش را دارد. سیتی هم محصول این دوران است و قطعا بچه‌های این نسل حق دارند طرفدارش باشند. دو دهه بعد آنها هستند که اصالت را برای کوچک‌ترهای خود معنا می‌کنند.
اولین نفری باشید که نظر می دهد.