بازی بدون تماشاگر مزیت میزبانی را از بین می‌برد؟

بازی پشت درهای بسته اگر قبلا برای تنبیه تیم‌های فوتبال استفاده می‌شد حالا تبدیل شده به یکی از ملزومات برگزاری مسابقات فوتبال. در این روزها حتما مطالب زیادی در این مورد خوانده‌اید. اینکه فوتبال به لطف تماشاگران پرشورش است که تا این حد ما را سر شوق می‌آورد و اینکه بدون آنها انگار چیزی کم دارد.

اما دنیا در ۳ ماه گذشته تغییر کرده و برگزاری بازی‌ها بدون تماشاگر احتمالا مشکل صدمش هم به حساب نمی آید. فعلا چاره‌ای جز سازگاری با این ویروس چغر بدبدن نیست. اما می‌شود در فضای جدید سوالاتی تازه مطرح کرد. مثلا اینکه آیا برگزاری بازی‌ها بدون تماشاگر تاثیری روی کیفیت باز‌ها دارد؟ روی امتیاز میزبانی تیم‌ها چه؟  آیا مزیت مهم میزبان بودن در یک بازی لیگ از بین رفته است؟

آمار اوپتا در روز اول هفته ۲۶ بوندسلیگا، هفته‌ای که بالاخره بعد از چیزی بیشتر از دوماه چشم‌مان به جمال رقابت‌های فوتبال آلمان باز شد اینگونه بود: دوئل‌های بازیکن‌ها بر سر توپ‌های ۵۰-۵۰ کمتر شده بود(۶۰.۷ در مقابل ۷۱ دوئل پیش از تعویق بازی‌ها). لمس توپ در محوطه جریمه رقبا هم کمتر شده بود. (۳۵.۵ لمس به طور میانگین در مقابل ۴۴.۹ لمس پیش از تعطیلی مسابقات). البته تعداد پاس‌ها بیشتر شده بود که می‌تواند بخاطر این باشد که احتمالا تمرکز بازیکن‌ها در فضای ساکت ورزشگاه‌ها بیشتر است. (۹۴۰ پاس به طور میانگین در هر بازی در مقابل ۹۰۶ پاس دو ماه قبل).

ماجرا در قضیه میزبانی تیم‌ها جالب‌تر است. در ۲۲۴ بازی ابتدای بوندسلیگا تا قبل از قرنطینه اسفندماه، داورها ۱۵۱ بار بیشتر از تیم مهمان، خطا به نفع تیم میزبان‌ها گرفته بودند. مهمان‌ها ۶۲ کارت زرد بیشتر هم دریافت کرده بودند. اما دربازی‌های روز شنبه، این مورد به طور کلی از بین رفت.حتی به طور میانگین خطاهای بیشتری از بازیکنان تیم میزبان گرفته شد و کارت‌های زرد آنها هم بیشتر بود.   

قبل‌تر تحقیقاتی وجود داشت که می‌گفت تصمیمات داورها تا حدودی تحت تاثیر تماشاگران است. مثلا در لالیگا متوجه شده بودند وقتی تیم میزبان با یک گل از رقیبش جلوست، داوران اکثر اوقات ۳۰ درصد زمان تلف شده کمتری نسبت به میانگین زمان همیشگی اعلام می‌کنند. این در حالی است که اگر تیم مهمان با یک گل از رقیبش جلو باشد، داورها ۳۵ درصد زمان تلف شده بیشتری نسبت به میانگین همیشگی منظور می‌کنند.

یا مثلا در این تحقیقات به این نتیجه رسیده بودند که وقتی تیم مهمان در دقایق تلف شده گلی به ثمر می‌رساند، داورها ۱۵درصد بیشتر از زمانی که تیم میزبان در دقایق مشابه به گل رسیده، به زمان بازی اضافه می‌کنند.درواقع داوران ترجیح می دهند زماتی که تیم میزبان به گل می‌رسد، سریع‌تر از زمانی که تیم مهمان به گل می‌رسد بازی را تمام کنند.

بخاطر همین احتمالا کمک‌داور ویدئویی و حتی بازی پشت درها بسته مزیت میزبانی را از بین خواهد برد.

قبل از اینکه لیگ ملی فوتبال آمریکا از ویدئو چک استفاده کند، تیم‌های میزبان در ۵۹.۶ درصد از بازی‌ها پیروز می‌شدند. بعد از استفاده از ویدئو چک این آمار به ۵۵.۶ درصد کاهش یافت و حتی فصل گذشته به ۵۱.۷ درصد رسید. آماری که از سال ۱۹۷۲ به این طرف سابقه نداشت.

اولین نفری باشید که نظر می دهد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *